Affiche Art voor Film

De straatexpositie ‘Affiche Art voor Film’ brengt de kracht van storytelling via films en illustraties voor het voetlicht. Voor dit project werkten we samen met het Nederlands Film Festival. Deze bijzondere straatexpositie is te zien op verschillende locaties in Utrecht.
Jellie Brouwer interviewde de illustratoren voor de Illustratie Biënnale over hun filmkeuze en hun affiche. De interviews staan hieronder. De citaten bij de foto’s komen uit het boek Illustratie & Film.

Andrew Tseng, Ralph Zabel, Wyne Veen, Roxy van Bemmel, Hedy Tjin, Marlies Visser (Illustratie Biënnale), Joren Joshua, Suzan Hijink en Ikram El Messaoudi tijdens de opening van Affiche-art voor Films in Utrecht – fotografie: Gert Jan Pos

Hedy Tjin over Het zakmes

‘De keuze was makkelijk, dit was mijn jeugd. Ik was 7 jaar toen deze film uitkwam. Het Zakmes geeft mij zoveel nostalgische gevoelens. De film geeft een goed beeld van de tijd toen en van het verschil met de tijd waarin we nu leven: nog geen internet, afstanden waren veel groter en communicatie op afstand was niet zo vanzelfsprekend. Daarnaast vind ik het kleurenpalet van de film fijn, en natuurlijk de liedjes.’

Andrew Tseng over De Noorderlingen

‘In ‘De Noorderlingen’ volg je de bewoners van een straat in een onafgebouwde nieuwbouwwijk in de jaren 60. Je ziet hoe hun alledaagse frustraties tot steeds gekkere situaties leiden. De combinatie van absurde humor en de onverwachtse toevoeging van fantasie-elementen zijn dingen die ik zelf ook probeer te implementeren in mijn eigen werk.’

Roxy van Bemmel over Flodder

‘Er zitten zoveel iconische karakters in Flodder. Ik keek de serie en films vroeger als kind en de details zijn me altijd bijgebleven. Kees en Johnnie waren mijn favorieten, juist omdat ze zo overdreven ordinair zijn. En Whisky de hond uiteraard. Ik hou wel van leer, glitters en panterprint.’

Ralph Zabel over Those Who Feel the Fire Burning

‘Als illustrator probeer ik te onderzoeken hoe ik met mijn werk kan inspelen op actuele en maatschappelijke vraagstukken. ‘Those who feel the fire burning’ schroomt niet de donkere randjes van Europa te laten zien. Het zwevende camerawerk en de scènes die naadloos in elkaar overvloeien simuleren knap een soort spiritueel perspectief. De combinatie van een geëngageerd onderwerp met een fascinerende beeldtaal spreekt me enorm aan.’

Suzan Hijink over Borgman

‘Verward liep ik de filmzaal uit. Ik had nog nooit zo’n absurde film gezien. Op het scherm mengde het liefelijke zich met het lugubere en ik moest soms lachen op momenten die helemaal niet zo grappig waren. Aan het vervreemdende in de film moest ik even wennen, maar nu vind ik het geweldig.’

Wyne Veen over Beyond sleep

‘Ik kan me Beyond sleep herinneren als stil, dramatisch, tergend, eenzaam, mooie natuur, eerlijk en dicht op de huid. Maar eerlijk gezegd mix ik er zowel het originele boek als zijn eerdere films bij in mijn hoofd. In de film zitten interessante contrasten van menselijke en buiten-menselijke ‘conflicten’ om mee te werken.’

Joren Joshua over Jimmy Rosenberg – De vader, de zoon & het talent

‘Mijn keuze is gevallen op Jimmy Rosenberg. Ik kan me herinneren dat ik deze op school met CKV te zien kreeg. Ik was zo enthousiast dat ik de dvd later aan mijn vader, een gitaarliefhebber, cadeau deed en hem nog meerdere malen bekeek. Jimmy is de ultieme character voor mij, een tekening an sich, extreem charismatisch in vertellen en beweging. Het gitzwarte randje rond zijn portret geeft genoeg materiaal voor een spannend en gelaagd beeld!’

Jan Hamstra over Karakter

‘Karakter opent met een confrontatie in een donker pakhuis anno 1920. Een enkele lichtstraal valt door het raam, een figuur met een lange schaduw nadert onder dreigende muziek. Elk shot op zich kan een dramatische zwart-wit houtsnede van Lynd Ward of Félix Vallotton zijn. Als houtsnede-illustrator ben ik dan al verkocht. De vader-zoon strijd die volgt, boeide mij tot de laatste minuut, mede door het prachtig verbeelde vooroorlogse Rotterdam.’

Ben Gijsemans over Ne me quitte pas

‘Bewust leven is van groot belang, want anders, zonder dat je het beseft, word je leven een tragedie. De twee hoofdpersonages van Ne me quitte pas drukken hun eigen bewustzijn de kop in met drank, veel drank, waardoor de tegenslagen elkaar opvolgen. Het klinkt triest, maar deze documentaire maakt je aan het lachen. Het wringt op een heerlijke manier.’

Alle affiches en de schetsen vind je in het boek Illustratie & Film.